Rusland heeft duizenden Noord-Koreaanse soldaten ingezet om de regio Koersk te verdedigen, die in augustus werd aangevallen door Oekraïense integraal-nationalisten.
Meer nog dan een fase van ontwikkeling in de oorlog die de Oekraïners sinds 2022 tegen Rusland voeren, ziet Washington dit als een voortzetting van de oorlog die Washington, ondanks een wapenstilstand, sinds 1950 tegen de Koreaanse en Chinese communisten voert. Op 19 november reageerde het met het afvuren van zes ATACMS (Army Tactical Missile System) raketten op Rusland, raketten die het aan Kiev had gegeven[1]. Ze waren niet alleen gericht op de oblast Koersk, maar ook op de oblast Bryansk, waar ze er niet in slaagden een munitiedepot te raken. Londen van zijn kant besloot op 21 november om de Storm Shadow raketten die het aan Kiev had gegeven in dezelfde richting te sturen. Alle geallieerde raketten werden tijdens de vlucht vernietigd door de Russische luchtafweer.
Moskou ziet de aanval op Koersk daarentegen als een voortzetting van de geheime oorlog van de CIA in Oekraïne en de oorlog die in de jaren ’50 tegen de USSR werd georganiseerd, beide met steun van de Oekraïense integrale nationalisten van Stepan Bandera.
Het Westen begrijpt deze gebeurtenissen niet omdat het de steun van Peking aan Pyongyang is vergeten, ten onrechte denkt dat Koersk en Bryansk bij Oekraïne horen en de geheime oorlog negeert waarin de Angelsaksen zich hebben geallieerd met de laatste nazi’s (wat betekent dat ze het doel van de Russische militaire speciale operatie in Oekraïne ook niet hebben begrepen).
ATACMS-raketten kunnen worden afgevuurd vanaf mobiele HIMARS-lanceerinrichtingen. De nieuwste modellen modellen hebben een bereik van 300 kilometer en vliegen op een hoogte van 50.000 meter. De nieuwste versies van Storm Shadow raketten hebben een bereik van ongeveer 400 kilometer. Geen van hen kan Rusland dus in het verre achterland bereiken.
Rusland beschikt over een breed scala aan reacties op geallieerde aanvallen
Het kan terugslaan door de tegenstanders van de Angelsaksen in een ander strijdtoneel te steunen. Dit is wat het deed toen een van zijn gaspijpleidingen werd gebombardeerd door Kiev, waarop het reageerde door op 15 september een Jemenitische raket te sturen die een Israëlische oliepijpleiding vernietigde[2]; een cruciale gebeurtenis die werd verdoezeld door de Israëlische militaire censuur en genegeerd door de Westerse pers.
Op 19 november heeft Rusland zijn nucleaire doctrine gewijzigd, waardoor de optie van een nucleaire reactie nu open blijft.
Eindelijk kan het gebruik maken van zijn militaire dominantie.
Oekraïne kondigde aan dat Moskou op 20 november een ballistische langeafstandsraket (d.w.z. die vanuit Rusland de Verenigde Staten kan bereiken), RS-26 Rubezh, had afgevuurd. We weten nu dat het iets anders was.
Zonder dat we het ons realiseerden, zijn de slagvelden van Oekraïne en het Midden-Oosten al bij elkaar zijn gekomen, met de Amerikaanse neoconservatieven (de Straussianen), de Israëlische “revisionistische zionisten”[3] en de Oekraïense “integraalnationalisten”[4] opnieuw verenigd, net als in de Tweede Wereldoorlog. Deze drie groepen, historisch verbonden met de Tripatite Axis, zijn voorstander van een definitieve confrontatie. Alleen de Japanse militaristen van de nieuwe premier, Shigeru Ishiba, ontbreken.
Onmiddellijk na het afvuren van de Amerikaanse ATACMS raketten en nog voor dat van de Britse Storm Shadow, ondertekende de Russische president Vladimir Poetin een decreet dat de nieuwe nucleaire doctrine van zijn land afkondigde, die hij op 24 september had aangekondigd[5]. Het staat het gebruik van atoomwapens toe in vijf nieuwe gevallen:
1) als betrouwbare informatie wordt ontvangen over de lancering van ballistische raketten gericht op het grondgebied van Rusland of zijn bondgenoten.
2) als kernwapens of andere massavernietigingswapens het grondgebied van Rusland of zijn bondgenoten treffen, of worden gebruikt om Russische militaire eenheden of faciliteiten in het buitenland te treffen.
3) als de invloed van een vijand op de regering of op Russische militaire faciliteiten van cruciaal belang is, en de nucleaire aanvalscapaciteit bij vergelding zou kunnen ondermijnen.
4) indien agressie tegen Rusland of Belarus met conventionele wapens een ernstige bedreiging vormt voor hun soevereiniteit en territoriale integriteit.
5) indien betrouwbare informatie wordt ontvangen over het opstijgen of lanceren van strategische en tactische vliegtuigen, kruisraketten, drones, hypersonische voertuigen of andere vliegende voertuigen en het overschrijden ermee van de Russische grens.
Op 21 november, dus na de Britse lanceringen, gaf de Russische president Vladimir Poetin een televisietoespraak[6] waarin hij onthulde dat de Russische legers een Oekraïens militair-industrieel centrum hadden vernietigd, maar geen conventionele RS-26 Rubezh ballistische raket hadden gebruikt zoals de Oekraïners hadden aangekondigd. In plaats daarvan testten ze een nieuwe generatie hypersonische wapens, in dit geval een conventioneel geladen Oreshnik ballistische raket die nucleair kan worden gebruikt. Deze werd gelanceerd vanuit Astrakhan (Kaspische Zee) in een satellietfabriek in Dnipro. Door zijn snelheid van meer dan mach 10 kan geen enkel leger ter wereld hem onderscheppen. Het combineert de capaciteiten van de oude Iskander-raketten en de nieuwe Kinjal-raketten, met een nog grotere snelheid en wendbaarheid.
President Poetin wees erop dat Rusland, hoewel het daartoe niet verplicht is, het INF-verdrag blijft respecteren, waaruit de Verenigde Staten zich in 2019 hebben teruggetrokken[7]. Het Pentagon, dat in technisch opzicht ver achterloopt, heeft opnieuw middellangeafstandsraketten ingezet in Europa en de regio Azië-Stille Oceaan, net als in de dagen van de Euro-rakettencrisis, terwijl Rusland ze wel produceert maar niet inzet. Vladimir Poetin waarschuwde vervolgens het Westen door te suggereren dat burgers gevaarlijke gebieden moeten verlaten waar Rusland zou kunnen toeslaan met nucleair bewapende Oreshnik-raketten.
Het is mogelijk dat deze toespraak niet gevolgd zal worden door aanvallen en dat het enige doel ervan zal zijn om de militaire superioriteit van Rusland ten opzichte van het Westen aan te tonen, wat in juli al erkend werd door de Amerikaanse National Defence Strategy Commission en aangenomen werd door het Congres via de Military Programming Act van 2022[8]. Het enige gevolg hiervan zal zijn dat de verkoop van Russische wapens zal toenemen.
Hoe het ook zij, de wereld is nog nooit zo dicht bij een kernoorlog geweest, want nog nooit eerder waren er meerdere kernmachten, waarvan er één een duidelijke technische voorsprong heeft op alle anderen.
Op 22 november riep president Poetin ontwikkelaars van raketsystemen en leidinggevenden van de defensie-industrie bijeen[9]. Hij feliciteerde hen met het succes van de Oreshnik en vroeg hen om het systeem in massaproductie te nemen.
